ETTEN-LEUR - Afgelopen zondag was er in Etten-Leur een nieuw sportief evenement: de allereerste Obstacle Run. De Lions Club en de Juniorkamer hebben de handen ineen geslagen om dit spectaculaire evenement te organiseren, met als doel de inwoners van Etten-Leur op een plezierige manier in beweging te brengen. Met 420 enthousiaste deelnemers en prachtig weer werd het een onvergetelijke dag.
Vincent Wiegerinck, lid van de Lions Club en een van de organisatoren, vertelt: “Het idee voor de Obstacle Run ontstond rond de coronatijd, toen we iets in het centrum wilden organiseren. Helaas ging dat toen niet door vanwege Corona. Nu hebben we gekozen voor een parcours langs de sportvelden, wat perfect past bij ons doel om mensen samen te laten bewegen. Het is geen wedstrijd, iedereen - van 6 tot 80 jaar - kan in eigen tempo het parcours van 4 km afleggen. Voor degenen die extra uitdaging zoeken, hebben we een extra lus toegevoegd.” Het parcours bevat 28 hindernissen, variërend van klimtoestellen tot modderbakken. Mede dankzij de inzet van 60 vrijwilligers verliep alles vlekkeloos.
Het evenement stond niet alleen in het teken van sportiviteit en plezier, maar had ook een breder doel. “Met de opbrengsten willen we de inwoners van Etten-Leur blijven stimuleren om voldoende te bewegen,” legt Vincent uit. “Bewegen is goed voor jong en oud, en het is mooi om te zien dat ook de gemeente dit ondersteunt in hun beleid.”
Na afloop ontving elke deelnemer een medaille als bewijs van hun sportieve prestatie. Het evenement smaakt naar meer, en de organisatoren hopen dat de Obstacle Run een jaarlijkse traditie wordt in Etten-Leur.
De sfeer was zondag energiek en sportief. Naast de 420 deelnemers die door het parcours vol uitdagingen manoeuvreerden, speelde ook een groep van 60 vrijwilligers een cruciale rol in het succes van het evenement. Een van hen was Esther Evenblij.
Esther is afkomstig uit Roosendaal, woont in Breda en werkt bij een advocatenbureau in Etten-Leur. ‘Nu eens niet achter mijn bureau, maar in het open veld om de deelnemers te helpen bij de hindernis. Het is heerlijk om naast mijn serieuze baan nu eens buiten te staan en mensen te begeleiden bij de hindernissen,” vertelt Esther enthousiast. Bij haar obstakel moesten de deelnemers jerricans gevuld met water over twee keer 10 meter verplaatsen. “Het is prachtig om te zien hoe mensen elkaar helpen en doorzetten, zelfs als ze het zwaar hebben.”
Esther, die zichzelf beschrijft als een familiemens, geniet vooral van de families die samen aan de run deelnemen. “Het is zo leuk dat jong en oud meedoen. We hebben zelfs een vrijwilliger, meneer Verseveld, die 91 jaar is! Het is geweldig om te zien dat hij ook zijn steentje bijdraagt.”
Ze lacht terwijl ze vertelt over de sfeer: “Het is niet alleen genieten voor de deelnemers, maar stiekem ook voor ons als vrijwilligers. De beloning? Al die blije gezichten wanneer ze weer verder gaan. Moe, maar voldaan.”
De Obstacle Run bracht niet alleen de deelnemers in beweging, maar zorgde ook voor verbondenheid en plezier, zowel bij de sportievelingen als bij de vrijwilligers.
Op zondag vond de eerste editie van de Obstacle Run in Etten-Leur plaats, met een parcours vol uitdagingen en hindernissen. Hans van Praat, voorzitter van Scouting Paulus, was niet alleen betrokken bij de organisatie van het evenement, maar ook deelnemer. “Mijn zoon Max heeft me overgehaald om mee te doen,” vertelt Hans lachend. “Normaal loop ik elk halfjaar een halve marathon, maar vandaag was het geen wedstrijd. Je doet gewoon je best en geniet van de ervaring.”
De Scouting Paulus had een grote bijdrage geleverd aan het evenement. “Onze scoutingclub heeft veel van de hindernissen gemaakt, en de vrijwilligers bij die obstakels waren vaak scouts,” vertelt Hans. “Het was erg leuk opgezet en gaf een extra gevoel van verbondenheid.” Hoewel Hans het leuk zou vinden als het evenement meer door het centrum zou gaan, is hij ook tevreden over de huidige locatie bij de sportvelden. “Weinig verkeer om rekening mee te houden, dus dat scheelt een hoop gedoe,” legt hij uit.
Zoon Max, die samen met zijn vader deelnam, beaamt dat het parcours soms zwaar was. “Vooral de schutting waar je overheen moest, vond ik pittig,” zegt hij. Maar er waren ook lichtere momenten. Hans vertelt met een glimlach over de zeepbaan, waar deelnemers glibberend een helling af moesten. “Max kreeg zelfs zeep in zijn mond!” lacht hij. “Het hoort erbij. We hebben een mooie herinnering aan een heerlijk evenement.”
De Obstacle Run was niet alleen een sportieve uitdaging, maar ook een dag vol plezier en samenwerking, met dank aan de scouts en vrijwilligers die het mogelijk maakten.